W polu czerwonym na zawiasie kotłowej strzała srebrna w słup. W klejnocie nad hełmem w koronie na pawim ogonie taka sama strzała żeleźcem w lewo.
Przez dawnych heraldyków herb ten był opisywany nieco inaczej - jako strzała z wąsami. Wiązało się to z legendą tłumaczącą powstanie Odrowąża. Założyciel rodu, rycerz wywodzący się z Moraw, został wyzwany na pojedynek. Podczas walki strzałą z łuku obciął swojemu przeciwnikowi oba wąsy. Na pamiątkę tego wydarzenia otrzymał jako godło strzałę z wąsami. Herb ten nazwano początkowo Odrzywąsem, a później - Odrowążem.
Herb ten był najczęściej używany na ziemi krakowskiej, sandomierskiej, poznańskiej, a po unii w Horodle - na Litwie.
Odrowążem posługiwało się około 120 rodzin - między innymi: Abratowicz, Aramowicz, Baranowski, Bębnowski, Białaczewicz, Białaczewski, Blaszkowiecki, Bleżewski, Bohuryński, Brachowski, Bylina, Cedrowski, Chlewicki, Chreptowicz, Chwałkowski, Dębiński, Duracz, Gliszczyński, Godowski, Gostwicki, Gostyński, Górski, Iwanowski, Jaczyński, Jeleński, Kamieński, Kapusta, Karśnicki, Kietliński, Konecki, Kotuliński, Krużlowski, Krzyszkowski, Kuliński, Kurzański, Lasota, Lewiecki, Łuskina, Miec(s)zkowski, Milżecki, Mnie(o)wski, Nieświeński, Odrowąż, Olsztyński, Ossowski, Pacanowski, Pawłowicz, Pieniążek, Pniewski, Pruszkowski, Rozdrażewski, Siedlnicki, Skorzewski, Strasz, Sypniewski, Szczekocki, Szydłowiecki, Tworkowski, Waligórski, Wądołowski, Wilkoński, Wolski, Wołyński,

© 1998-2000 by POLONIUM